De geschiedenis van een baanbrekend idee
Er waren drie opmerkelijke persoonlijkheden aan het begin van de revolutionaire uitvinding van minerale verf: Johann Wolfgang von Goethe, koning Ludwig I van Beieren, en last-but-not-least, de handelaar en onderzoeker A.W. Keim, de uitvinder van silicaatverf. De basis van zijn in 1878 gepatenteerde minerale verf was een mengsel van vloeibaar kaliumsilicaat (waterglas) en anorganische kleurpigmenten. Het resultaat: Een hoogwaardig silicaatverfsysteem dat prestaties, duurzaamheid, bescherming en kleurechtheid biedt die onovertroffen blijven.
Gebouwen die in de 19e eeuw met KEIM-verven werden versierd, verkeren vandaag de dag nog steeds in uitstekende staat. Voorbeelden hiervan zijn de herberg "De Witte Adelaar" in Stein am Rhein en het stadhuis in Schwyz (1891), beide in Zwitserland, en gevels in Oslo (1895) en Traunstein, Duitsland (1891).
Kaliumsilicaat is bekend sinds de Middeleeuwen, toen het Liquor Silicium werd genoemd. Goede productie- en toepassingsmogelijkheden bestonden toen echter nog niet. In 1768 had Johann Wolfgang von Goethe grote verwachtingen van zijn eerste experimenten met waterglas. In het 8e boek van "Facts and Fiction" schreef hij: "Wat mijn geest lange tijd het meest bezighield was het zogenaamde Liquor Silicium, dat wordt verkregen als zuiver kwartszand wordt gesmolten met een voldoende hoeveelheid alkali, waardoor een transparant glas ontstaat dat in lucht smelt en een mooie heldere vloeistof oplevert...".
Goethe kon zijn gedachten echter niet omzetten in praktische toepassingen. De katalysator voor het ontwikkelingswerk van Adolf Keim was koning Ludwig I van Beieren. Deze vorst had een grote passie voor kunst. Hij verlangde ernaar om in zijn eigen koninkrijk Beieren fijn Italiaans kalkschilderwerk te ervaren. Maar het harde klimaat ten noorden van de Alpen vernietigde dergelijke fresco's binnen korte tijd. Daarom deed hij een beroep op Beierse wetenschappers om een verf te ontwikkelen die er net zo uitzag als kalkfresco's, maar ook veel duurzamer was.
De unieke en overtuigende oplossing voor deze eisen was de silicaatverf van KEIM. Echt baanbrekend aan de uitvinding van A.W. Keim was de binding tussen verf en metselwerk. De klassieke minerale verf van KEIM kon zijn positie als toonaangevende minerale verf voor gevels versterken en uitbreiden dankzij de consequente verdere ontwikkeling van de positieve eigenschappen van het product en de gerichte aanpassing aan verschillende soorten ondergronden.
In een tijd van dringende milieuproblemen is onze wens voor milieuvriendelijke, duurzame en kwalitatief uitstekende verven sterker geworden. Aan deze wens werd voldaan met een veel groter mineraal assortiment. Kortom, een voortdurend jong idee blijft de overhand houden.
Technische informatie voor schilderen
Adolf Wilhelm Keim (1851-1913) is niet alleen bekend vanwege de naar hem genoemde minerale verven, die vandaag de dag nog steeds door KEIM worden geproduceerd. In 1884 richtte hij de "Technische Mitteilungen fΓΌr Malerei" op om voorlichting te geven over commerciΓ«le verven en om misstanden in de verfindustrie aan de kaak te stellen. Tegenwoordig is de "Technische Mitteilungen fΓΌr Malerei" een van de belangrijkste bronnen van informatie over kunstgeschiedenis en restauratietechniek.
Ze zijn online beschikbaar voor onderzoek.
2019
Opening van de eerste "Lokale Farbwerkstatt".
Tien jaar ontwikkeling is gaan zitten in de KEIM Pigment Powder Fluids (PPF), die in 2019 een revolutie teweegbrengen in het KEIM-specifieke poederverfproces. De vloeibare poederpigmenten maken voor het eerst lokale kleuring mogelijk via de "KEIM Lokale Farbwerkstatt".
Het bijzondere kenmerk: De unieke KEIM kwaliteitscriteria blijven absoluut ongewijzigd!
