Historia przełomowego pomysłu

Już w średniowieczu ciekły krzemian potasu, spoiwo farb mineralnych KEIM , znane było jako "Liquor Silicium". Nie było jednak dobrych możliwości produkcyjnych ani pomysłów na zastosowania. W 1768 Johann Wolfgang von Goethe miał duże nadzieje na eksperymenty ze szkłem wodnym. W ósmej księdze swojej autobiografii „Z mojego życia. Zmyślenie i prawda”, pisze: „Co mnie jednak przez pewien czas najbardziej zajmowało, to był tzw. Liquor Silicium (szkło wodne), które się otrzymuje roztapiając czysty piasek kwarcowy z dużą ilością alkali, z czego wypryskuje przezroczyste szkło wodne, topniejące na powierzchni w postaci klarownego, czystego płynu…” (tłum. Aleksander Guttry. J.W. Goethe „Z mojego życia. Zmyślenie i prawda” PIW 1957, t. I, s. 386.

Adolf Wilhelm Keim (1851-1913) jest znany nie tylko z farb mineralnych nazwanych jego imieniem, które do dziś są produkowane przez firmę KEIM. W 1884 roku założył „Technische Mitteilungen für Malerei”, aby informować o farbach komercyjnych i podnosić świadomość nadużyć w przemyśle farbiarskim. Dziś „Technische Mitteilungen für Malerei” jest jednym z głównych źródeł informacji na temat technologii sztuki i historii renowacji. Są one dostępne do badań online.

Więcej informacji

Pierwsze rzeczywiste rozwiązanie w postaci czystej farby krzemianowej.

W 1878 roku A.W. Keim opracował pierwszą farbę krzemianową nadającą się do praktycznego zastosowania. Składa się ona ze składnika proszkowego z mineralnymi pigmentami i wypełniaczami oraz składnika płynnego: krzemianu potasu jako środka wiążącego.

Uniwersalna farba zolowo-krzemianowa do wszystkich podłoży.

W 2002 roku opracowanie „farby zolowo-krzemianowej” zrewolucjonizowało rynek fasad. Oparta na całkowicie nowej zasadzie wiązania, otwiera drzwi do aplikacji na praktycznie wszystkich typowych podłożach.