Struktura tynku równie ważna jak kolor
Jeszcze nie tak dawno temu tynk na elewacji uważany był za mało atrakcyjny i nienowoczesny. Kojarzony bardziej jako materiał tradycyjny czy wręcz zabytkowy, często postrzegany tylko jako wariant ostateczny z możliwych opcji projektowych.
Tynk – potencjał na przyszłość
Obecnie tynki przeżywają renesans, co po części może wynikać z rozwoju systemów izolacji termicznej. Zwłaszcza w budownictwie mieszkaniowym w trakcie termomodernizacji można mówić o coraz bardziej popularnym zastosowaniu otynkowanych powierzchni na dużą skalę.
Materialna i estetyczna wartość tynków wykracza jednak daleko poza tę powszechną praktykę. Projektanci i wykonawcy coraz częściej eksperymentują z tradycyjnymi technikami, aby sprostać współczesnym wymaganiom i wykazać się kreatywnością w kształtowaniu innowacyjnych powierzchni.
Tynk jako materiał otwiera ogromne możliwości projektowe i estetyczne, zwłaszcza gdy jest stosowany jako system grubych warstw. Coraz większe znaczenie mają takie kwestie jak naturalność i dostępność, ale także moda na lokalne i tradycyjne materiały czy subtelna struktura zamiast gładkiej powierzchni.
Ponadto istnieje ekonomiczny stosunek ceny do wydajności, łatwe nakładanie, możliwości zastosowania tynków w budynkach historycznych i zabytkowych, szeroka gama kolorów i obfite, naturalne surowce.
Kreatywne techniki tynkarskie
Historyczne techniki tynkarskie
Tynk ma nieprzerwanie długą tradycję w budownictwie od antyku poprzez barok, historyzm, klasyczny "biały modernizm" lat dwudziestych aż po dziś dzień. Przez cały ten czas techniki historyczne były przyjmowane, modyfikowane i uzupełniane. Z technicznego punktu widzenia materiały te wykształciły się z gliny, poprzez gips i wapno, aż do tynków wapienno-cementowych i cementowych, a od wielu lat także z tynków na bazie tworzyw sztucznych.
Przede wszystkim jednak to możliwości nadania struktury zawsze inspirowały i inspirują wyobraźnię wykonawców, architektów i rzemieślników, a jest ich wiele m.in. tynk szczotkowany, czesany, szpachelkowany, sgraffito lub drapany, tynk „dziobany”, modelowany, typu "baranek" lub natryskowy. Cechą wspólną tych technik jest różnorodna obróbka tynku w trakcie i bezpośrednio po jego nałożeniu.
Nowoczesne techniki tynkarskie
Gładzone, teksturowane, szlamowane, filcowane, wykonane wałkiem lub szablonem, czy też pędzlem. Barwione pigmentami lub o różnej wielkości ziarna. Przy wyborze tynków granice kreatywności i możliwości projektowych praktycznie nie istnieją.
Przez długie lata gładkie tynki były pierwszym wyborem wykonawców i architektów, obecnie renesans przeżywają powierzchnie tynków o grubej fakturze i wykańczane pacą, wałkiem, szpachelką lub szczotką.
Aby osiągnąć właściwy efekt, kreatywne techniki obróbki potrzebują solidnej wiedzy specjalistycznej i odpowiedniego doświadczenia.
